Ik woon in een bos en heb een buurman van 96 jaar, maar ik kan niet eventjes bij hem gaan kijken hoe het met hem gaat of hem uitnodigen om dinsdag bij ons te eten. Iets dat anders heel normaal is. Een van mijn zoons zat in Cambodja toen ik dit tikte en het was afwachten óf en wanneer hij thuis zal komen. Het leven is totaal ontwricht.
De impact van de huidige crisis is enorm, voor iedereen, dus ook voor padellers en mensen die in de padelwereld werken. Vanaf mijn positie wens ik iedereen veel sterkte en solidariteit toe. Maar laat één ding duidelijk zijn; ieders gezondheid staat boven alles, dus ook boven padel.
Net als voor iedereen gaat ook bij ons het werk ‘gewoon’ door, sterker nog, het gaat meer door dan ooit. De KNLTB is een van de grootste sportbonden, met mega-veel evenementen en bijeenkomsten. We nemen momenteel bijna ieder half uur grote beslissingen; wat gaat wel door, wat verschuiven we, wat gaat niet door. Als ik dit schrijf heeft Roland Garros zichzelf zojuist verplaatst.
De impact van iedere beslissing is ook weer enorm. We hebben net besloten de start van de voorjaarscompetitie naar 9 mei te verplaatsen. Die competitie is met 220.000 spelers een van de grootste tenniscompetities ter wereld. Sportief, maar ook qua sociale contacten, qua kantine-inkomsten voor de clubs en inkomsten voor de KNLTB is die competitie zó belangrijk dat we hem niet willen afblazen maar vooralsnog hebben verschoven. We starten, afhankelijk van alle ontwikkelingen, een maand later dan normaal en gaan ook langer door, tot de zomervakantie. Dat heeft weer invloed op het toernooiseizoen en ook op de padelcompetitie, die nu meer overlapt dan voorheen gepland.
Ik ben in deze periode –in andere tijden trouwens ook hoor– ongelofelijk trots op ons bedrijf en wat we voor elkaar krijgen. De communicatie naar de verenigingen en leraren, de online programma’s die al klaar zijn voor onze topspelers en talenten, de tips en tricks die verenigingen naar leden kunnen uitzetten en de online bijscholing voor tennisleraren die we al gereed hebben. Er wordt door iedereen, hoe zwaar de tijd ook is, maximaal gebruik gemaakt van de tijd en de mogelijkheden.
En het is zwaar en de gevolgen zijn enorm, voor zowel de tennis- en padelleraren, onder wie veel ZZP’ers, als voor de verenigingen en de KNLTB. De lessen die niet door kunnen gaan, de instroom bij de clubs die minder is dan anders, de voorbereiding van evenementen die wel of niet door kunnen gaan. Maar wij zullen er alles aan doen om onze ‘stakeholders’, zeg maar de verenigingen, de tennissers, padellers, de tennis- en padelleraren en onze partners zoveel mogelijk te ondersteunen. Wij zullen voor die zorg maximaal gebruik maken van de tijd die we nu hebben.
Dat is ook mijn advies; gebruik de tijd die we nu ineens allemaal hebben maximaal om zaken te verdiepen waar je anders geen tijd voor had. Wij zijn bijvoorbeeld met de grootste leraren-enquête bezig die we ooit hebben gedaan. Daar hebben we nu tijd (en een extra reden!) voor.
Denk na over filmpjes en ideeën die je kunt delen met alle doelgroepen in onze sport. Wellicht samen met je partners en de KNLTB.
Werk je administratie helemaal bij. Bel met je leden, bestuurders, klanten en collega’s en maak een plan hoe je de sportieve en financiële achterstand kunt inhalen als dit voorbij is. En heel praktisch: bedenk voor de kids hoe ze tegen muurtjes kunnen spelen, of op straat –weliswaar met een afstandje ertussen– met een vriendje kunnen tennissen. En……….laat iedere prestatieve speler oefeningen doen met een racket in de hand, zodat ze straks geen blaren krijgen als we weer volop wedstrijden kunnen spelen.
Deze tijd roept veel vraagtekens op -niemand weet tenslotte hoeveel er uit gaat vallen en hoe lang dit gaat duren- en vraagt veel zelfdiscipline en flexibiliteit. Nogmaals, wij doen er alles aan om rust te brengen en te ondersteunen, doe wat je wel kunt doen en los dingen samen op. Samen iets oplossen, laat dat de basis zijn van de komende periode.
